Week 2: 14 tot 20 juli 2014

Ik ben op maandag alleen naar de circusschool gegaan. Op zich niet stoer, maar wel een beleving. Ik wou en zou de weg vinden. Sommige mensen kunnen beamen dat ik veel hulpjes nodig heb om de weg te onthouden. Het busje stopte op een andere plaats dan zaterdag (extra uitdaging), maar toen zag ik een gebouw dat in mijn geheugen gegrift stond. Op die manier vond ik toch makkelijk de weg.

De circushal! Groot, schoon en voor iedereen.

In de circusschool waren er jongeren aan het trainen en ze waren erg goed bezig. Ik werd geholpen door Sam, een Québécois, die mij even mijn verhaal liet doen en me dan de applicatieformulieren liet invullen. Dat leek meteen erg serieus, ik ben namelijk niet de enige die vrijwilligerswerk wil doen bij Zip Zap. Volgende week weet ik meer, ik heb alleszins veel goesting om voor hen iets te betekenen.

Zip Zap circusschool met op de achtergrond de Tafelberg

We moesten nog een keer bij de bank passeren voor een bankkaart voor mij. Ten eerste is passeren niet het juiste werkwoord. Ze heeft ons langer dan een halfuur bezig gehouden met allerlei formulieren en toen ze ontdekte dat we na 1 week nog altijd geen telefoonnummer hadden, bekeek ze ons nogal raar. Blijkbaar is dat essentieel om veel officiële zaken geregeld te krijgen. Dus bij deze, ondertussen hebben we een Zuid-Afrikaans telefoonnummer… Als je het graag kent, geef me een seintje ;-).

Ondertussen is Filip zijn bureau aan de UCT ingericht en is hij aan ’t werk. Zie hier de bewijzen en de weg die hij te voet aflegt van zijn bureau naar huis.

Filip in zijn bureau, hard aan het werk, zoals altijd.

De trappen naar de campus

Gezellig grasveldje op de weg.

Langs de autostrade.

Geheim paadje.

Een Hollandse windmolen.

Hier wonen we.

Donderdag was een vreselijke dag. Het regende pijpenstelen, zo erg dat er rivieren over de straten stroomden. Toen ik naar buiten ging om inkopen te doen, zag ik verschillende mensen met laarzen aan, grappig, dacht ik. Toen ik thuiskwam met natte sokken, vond ik ze eerder slim!

Als het slecht weer is, werkt Filip thuis. De bureau kreeg een nieuwe plaats.

Aan 't werk, met dat nieuw gerief!

Op zo’n druilerige dag bakte ik 2 cakes. Alles wat we daarvoor nodig hadden, kocht ik in onze favoriete winkel PnP. Toen ik aan het deeg begon, had ik toch een beetje stress, de laatste pogingen waren niet echt een succes te noemen. Vraag dat maar aan mijn collega’s van ’t Villegastje. Haha, die mop wordt nog vaak verteld. Hoe Edith mijn cake aansneed en ontdekte dat de binnenkant nog rauw was!! Gênant, ik stond daar schoon met mijn mislukte cake om mijn benoeming te vieren!!!

Uiteindelijk aten we rond 17u lekkere cake met verse koffie. Yes, missie geslaagd!

Het werd goedgekeurd.

Of toch een tipje van de sluier?

Ik heb me ook erg geamuseerd met de puzzel die ik van mijn vrienden kreeg. Het zijn toch zotte bengels. Ze hebben van alles in mijn huis uitgespookt, daar een foto van genomen, om er dan een puzzel van te laten maken. Nu moet ik puzzelen, zonder de originele foto te kennen. Moeilijk, maar wat ik al ontdekt heb, is eigenlijk niet voor publicatie vatbaar.

Van mijn broer Tim en zijn vrouw Imme kreeg ik ‘Het enige echte kleurboek voor volwassenen’. Het ideale tijdverdrijf om dode momenten te vullen, jeej en merci! Ik doe ook wat aan recyclage...

Van een eierdoos een kommetje gemaakt.
Ondertussen is het al kapot!

Ja, ja, dat is leuk!

Vrijdag waren we ’s avonds uitgenodigd om iets te gaan drinken met de collega’s van Filip. Jesse, Christine, John en Sarah waren er. We dronken iets in de pub van de UCT, die echt op een café lijkt. De collega’s zijn erg sympathiek en behulpzaam. Al onze vragen i.v.m. auto kopen, appartement vinden, bankkaarten,… kregen een antwoord. Zij zijn stuk voor stuk geïntegreerde buitenlanders in Kaapstad.

De Ierse Pub in UCT.

De collega's: Jesse, Sarah, Christine, John en Filip.

Daarna gingen we een veggie pizza eten met Jesse, om daarna een jazzconcert bij te wonen. Het concert was erg intiem en rustgevend, in een piepkleine frisse ruimte. De muzikanten waren heel bekwaam, vooral de basgitarist, amaai, die had soepele en snelle vingers!! Het was een erg leuke avond uit.

Het Jazz café links en de Pizzakeet rechts.

Pizza met brie met veenbessen en
ééntje met gegrilde groenten.

Hij was de beste!

Time for some Jazz.

De hele band

Jazz en saxofoon, zalig.

Zaterdag was de verkenningsdag met als doel: waar willen we wonen? Eén ding weten we al, niet meer in Mowbray aan de Main Road, want daar zitten we nu. Het zicht aan de achterkant is geweldig, maar langs de voorkant is die drukke baan ongezellig en lawaaierig. We ontdekten op onze verkenning:

Vredehoek: met de hoge blokken (“tamponblokken” genoemd), de prachtige zichten en wandelpaden naar de top van de Tafelberg.

De tampontorens, zo staan er daar 3!

Overal natuur

Vredehoek en de Tafelberg.

Oranjezicht: met de gemeenschappelijke dorpstuin en de zaterdagse biomarkt.

Biomarkt in Oranjezicht

Samen happy in Oranjezicht

Een sociaal project, samen tuinieren, vlak naast de biomarkt.

Gardens: kortbij de stad, met gezellige winkels en cafés en een groot park.

Dit is ook de realiteit in Gardens.

Love

Street art in Gardens.

Ik zag hem eerst.

Kaapstad City: ten midden van alles wat de stad te bieden heeft.

Kaapstad City, Long Street

Long Street, de andere kant

Zondag is de wandeldag geworden. Zo blijkt dat voor veel mensen te zijn. De berg die we elke dag bewonderen, zijn we opgeklommen. De top deden we niet, want een ongeruste wandelaar raadde ons dat af. Het is blijkbaar een moeilijke beklimming, waar je tijd voor moet uittrekken en we hadden geen gsm bij. Stel je voor dat er iets zou gebeuren…

We hebben braaf geluisterd en gestopt aan het punt waar je opeens verticaal omhoog moet klimmen. Onderweg waren we ook al fameuze hellingen opgeklommen, maar deze is buiten categorie (zoals de Tour de France het zou benoemen).