De laatste week in Kaapstad
We verkochten onze Clio
Bob was nog steeds geïnteresseerd in onze prachtige bolide. Hij legde al zijn centjes bij mekaar en wij telden het na. Samen trokken we naar de autocontrole en daar kreeg hij de officiële papieren. Deze dag maakte iedereen gelukkig.
 |
| De Clio aan Bob zijn huis!! |
Afscheid nemen van de vrienden van de keramiek
Mijn lievelingshobby van Kaapstad was de keramiekles. Deze week was echt de laatste keer dat ik de mensen daar kon zien. Olivia en Ian kregen een megadikke knuffel. Olivia haar mama had een schattig mutske gemaakt!
Afscheidswandeling en etentje met de vrienden van de wandelclub
Elk weekend keken we uit naar de nieuwe bergtop die we konden beklimmen. Dankzij de wandelclub 'The Ramblers' zagen we prachtige pareltjes rond en in Kaapstad. De afsluitende wandeling op de Promenade in het centrum van Kaapstad was dan ook een passend afscheid. Het etentje bij de Indiër was lekker, gezellig en bracht weer mopjes boven.
Afscheid van de vrienden van Zip Zap
We ruimden ons appartement op en selecteerden allerlei materialen, handige keukenhulpjes, eten, speelmateriaal en kleding om aan Zip Zap te doneren. We maakten er vooral Bulie en Portia erg blij mee.
We bakten koekjes, cake en meringue. Met een overvolle auto trokken we naar de circustent voor een volgend emotioneel afscheid. De lieve knuffels, het Afrikaanse kruippakje en de mooie woorden zal ik nooit vergeten.
Afscheid van de Italiaanse collega van Filip
Francesco, Licia en Giovanni hadden ons zo goed verwend, dus mochten wij niet onder doen. We maakten er een Belgische avond van: stoofvlees met frietjes. Ze hadden dat nog nooit gegeten, maar waren er erg blij mee. Die avond kwamen we ook te weten dat Licia zwanger was. Spannend!
Afscheid van mijn vriendin Kate
Met zicht op de Tafelberg, die Filip aan't beklimmen was, dronken Kate en ik een koffie op haar zonovergoten terras. Dit beloofde een moeilijk afscheid te worden. Zij was tenslotte de persoon waar ik echt alles aan kon vertellen en vragen, ondanks het leeftijdsverschil. Ze is een echt schatje. Ze verwende me ook weer met de mooiste cadeautjes...
Onze laatste dag in Kaapstad
Natuurlijk scheen de zon! Dat zullen we in de Belgische herfst en winter missen... We genoten van die zonnestralen tijdens onze wandeling naar het eethuisje 'Starlings'. Daar aangekomen vulden we onze magen met een lekkere lunch + dessert.
Onze ouders organiseerden een 'welkom-thuis-feestje'
Mijn lievelingshobby van Kaapstad was de keramiekles. Deze week was echt de laatste keer dat ik de mensen daar kon zien. Olivia en Ian kregen een megadikke knuffel. Olivia haar mama had een schattig mutske gemaakt!
Elk weekend keken we uit naar de nieuwe bergtop die we konden beklimmen. Dankzij de wandelclub 'The Ramblers' zagen we prachtige pareltjes rond en in Kaapstad. De afsluitende wandeling op de Promenade in het centrum van Kaapstad was dan ook een passend afscheid. Het etentje bij de Indiër was lekker, gezellig en bracht weer mopjes boven.
Afscheid van de vrienden van Zip Zap
We ruimden ons appartement op en selecteerden allerlei materialen, handige keukenhulpjes, eten, speelmateriaal en kleding om aan Zip Zap te doneren. We maakten er vooral Bulie en Portia erg blij mee.
We bakten koekjes, cake en meringue. Met een overvolle auto trokken we naar de circustent voor een volgend emotioneel afscheid. De lieve knuffels, het Afrikaanse kruippakje en de mooie woorden zal ik nooit vergeten.
Filip en Kylie beklommen de Tafelberg
Tussen al dat afscheid nemen en geregel door had Filip nood aan een wandeling. Hij koos Kylie als wandelvriendin. Ze geraakten helemaal naar de top van de Tafelberg en keerden terug via de kabelbaan. Nadat ze hun ticket hadden gekocht, zagen ze de megafile. Dit voorspelde niet veel goeds, het was elektriciteitspanne in de stad, dus moest de kabelbaan het met de generator doen. Dit nam veel meer tijd in beslag. Zo konden ze samen van de zonsondergang genieten op de top!
Afscheid van de Italiaanse collega van Filip
Francesco, Licia en Giovanni hadden ons zo goed verwend, dus mochten wij niet onder doen. We maakten er een Belgische avond van: stoofvlees met frietjes. Ze hadden dat nog nooit gegeten, maar waren er erg blij mee. Die avond kwamen we ook te weten dat Licia zwanger was. Spannend!
De laatste keer Ubuntu
Ik ging met het grootste plezier elke woensdag naar Khayelitsha. Die kindjes vol onschuld en toch besmet met het HIV virus, kunnen doen lachen en ermee plezier beleven, maakte me elke keer erg blij. Het team - Portia, Lizo, Mpunzi - was een plezierige bende. Trakteren met een taartje was dan ook het minste wat ik kon doen.
Afscheid van mijn vriendin Kate
Met zicht op de Tafelberg, die Filip aan't beklimmen was, dronken Kate en ik een koffie op haar zonovergoten terras. Dit beloofde een moeilijk afscheid te worden. Zij was tenslotte de persoon waar ik echt alles aan kon vertellen en vragen, ondanks het leeftijdsverschil. Ze is een echt schatje. Ze verwende me ook weer met de mooiste cadeautjes...
Veel lieve cadeautjes
 |
| Dankje Kate, een mooi herinneringsjuweel. |
 |
| Ook Flipje was blij met de aap met Afrikaprints. |
 |
| Gekregen van Zip Zap, handgemaakt door Lotte. |
 |
| De collega's op de unief vulden een envelop en gaven lekkere chocolaatjes. |
Wat deden we nog deze week?
 |
| Sabine gaat studeren in Canada, dit was mijn afscheidskaart voor haar. |
 |
| De laatste keer bij World of Windows, wachten=kleuren! |
We kochten enkele souveniers
 |
| Genieten van taart en koffie. |
Natuurlijk scheen de zon! Dat zullen we in de Belgische herfst en winter missen... We genoten van die zonnestralen tijdens onze wandeling naar het eethuisje 'Starlings'. Daar aangekomen vulden we onze magen met een lekkere lunch + dessert.
We vlogen naar België
De zakken stonden klaar, we vulden de auto en konden vertrekken voor een lange reis naar België. Bij de incheckbalie kwamen David en Kylie ons uitwuiven met hun grote en prachtige affiche. Wat zullen we hen missen! Onderweg konden we in 2 vliegtuigen profiteren van het feit dat ik zwanger was. Extra beenruimte en geen buren, jiehaa!
Onze ouders organiseerden een 'welkom-thuis-feestje'
In België waren ze ons duidelijk NIET vergeten, want er stond een groot ontvangstcomité ons op te wachten. Iedereen knuffelen, groeten, even babbelen en ons extra verontschuldigen voor het lange wachten. Er bleef namelijk één bagagestuk achter...
Daarna reden we naar het huis van mijn ouders. Daar was de tuin feestelijk versierd en iedereen was dadelijk in feeststemming. Dankjewel allemaal! We zijn blij om terug thuis te zijn. Laat dat baby'tje maar komen.
Daarna reden we naar het huis van mijn ouders. Daar was de tuin feestelijk versierd en iedereen was dadelijk in feeststemming. Dankjewel allemaal! We zijn blij om terug thuis te zijn. Laat dat baby'tje maar komen.
Mopje van de week
 |
| Een grappige passagier in de aanhangwagen. |
