Week 7: 18 tot 24 augustus 2014

Zondag kreeg Filip een fijne mail van Arne, een Leuvense collega. Hij raadde Filip aan om contact op te nemen met enkele goede wiskundigen van de universiteit in Stellenbosch. Toen hij maandag thuiskwam van het werk, vertelde hij dat er al een soort van afspraak was gemaakt met één iemand van Stellenbosch. Ten eerste werd hij deze week dinsdag uitgenodigd om lezingen te volgen. Ten tweede vroegen ze hem of hij geïnteresseerd was om eens een lezing te komen geven.

Dat maakte dat we dinsdag op uitstap gingen naar Stellenbosch. Het weer was niet zo top, maar het is wel leuk om rond te kuieren in de stad, lekker te lunchen en dan wat in de winkels rond te snuisteren. En dit terwijl Filip aandachtig in een wiskundige lezing zat.

Stellenbosch is een gezellig wijndorp.

Oom Samie se winkel. Sinds 1904 geopend.

Statig hoofdgebouw van de univ. 

De moderne hall van het wiskunde departement.

I <3 Jelly Belly Beans.

Er stak een brief van de universiteit onder onze deur. Woensdag tussen 9u en 11u30 moesten we het appartement uit. Een gespecialiseerd bedrijf kwam met een ongedierteverdelger langs. We zagen nog geen kakkerlakken, maar misschien had een andere flat er last van? Filip kon gaan werken, ik ging op stap met Juniper. Ze toonde me de promenade langs de kust, in het centrum van de stad. Klinkt schoon en leuk, maar in de gietende regen was dat jammer genoeg wat anders. Juniper wou graag ontbijten in haar favoriete plek. We vonden het niet meteen, maar wat bleek? Dat gebouw was afgebroken! We reden dan in onze kletsnatte kledij naar een supergezellig eethuisje. De warmte van de open haard, een lekkere croissant, een stevige toast met ei en een caffé latte maakten alles goed!

Hier stond ooit haar favoriete ontbijtplek.

Uiteindelijk lekker ontbeten bij Village Cafe.

Donderdag startte ik de dag samen met Kate in de auto richting de keramiekles.  Ze komt me al enkele weken oppikken. Lief! We vertelden elkaar over de gebeurtenissen van de voorbije week. Haar tandartsbezoek was eigenlijk het grootste verhaal. We zijn er beide niet zo’n fan van, zo blijkt. In de les werkte ik verder aan de gaatjes in de theelichthouder en versierde de juweeltjes met krassen en verf. 

Juweeltjes in wording.

Theelichthouders-trio.

Kate maakt een monster voor haar zoon.

Toen ik thuiskwam maakte ik een gezond
slaatje met avocado, tomaat en pindanoten.

Daarna keek ik op Pinterest naar enkele leuke haakpatronen. Ik schoot in actie als eerbetoon aan mijn bobonne, dan kan ze nog eens fier op me zijn. Hetgeen ik ga maken is een bloempot. Eigenlijk een gehaakte ’jas’ voor een blik. Ik wist niet hoe ik met stokjes (dat is een haakterm voor steken aan mekaar) een cirkel moest haken, dus leerde ik het via YouTube. http://m.youtube.com/watch?v=T5CXMkD2tH8

De onderkant is nu klaar.

Emmie kwam vrijdag op bezoek en we gingen in het hippe Observatory een koffie drinken, in de namiddag nam ik haar mee naar circusschool Zip Zap. Na zolang wachten op mijn vraag of ik er vrijwilligerswerk mocht doen, had Kate het plan om een promotiecampagne te gaan voeren. We konden er Lotte spreken. Ze vertelde ons dat mijn vorige applicatie verdwenen was. Emmie hielp me om een nieuwe in te vullen en deze keer op de pc.

Koffie bij Cocoa Coffee met Emmie.

Het bureau van circusschool Zip Zap.

Geheugensteuntje. Bij dit gebouw met
Mandela moet ik rechtsaf slaan.

’s Avonds hadden we een gezellige avond met de collega's van Filip.  We aten pizza en gingen nog eens naar een intiem jazzconcert. Deze keer zat de zaal overvol, het was blijkbaar een populaire groep die optrad.

We zaten op de eerste rij!

De crazy drummer

Kesivan and the Lights

Ik had voor zaterdag 2 bezoeken in appartementen geregeld gekregen. We bezochten een te duur en chique appartement in Oranjezicht. Daarna zagen we een schattige mini-cottage in Constantia. De pro’s: het tuintje, de prijs, een zwembad. De contra’s: te klein en misschien net iets te ver?
De windmolen die vlakbij ons appartement staat, was uitzonderlijk open. We kregen een rondleiding en kwamen vanalles te weten. Ooit stonden er 11 windmolens op de Kaap, maar nu is deze de enige windmolen in Afrika. Hij werd in de 18de eeuw gebouwd van hout van aangespoelde schepen.

De zeilen worden er elke avond afgehaald.

In de molen, hij draait op volle toeren.

Om 17u moesten we in het rugbystadium zijn voor W.P. tegen The Lions. Het was weer eens een heuse belevenis. We zaten vlakbij het veld, rond ons allemaal enthousiaste supporters en de thuisploeg W.P. won!

De impressionante inworp.

Na een fout, de scrum.

De zatte, enthousiaste supporter.

Hier hoor je het Afrikaanse taaltje.

Zondag werden we wakker gemaakt door discotheekmuziek. Na een kleine zoektocht bleek het de muziek van de onderburen te zijn. We gingen op stap in de wijk Observatory en hebben op een gezellig stoepterras genoten van een koffie met melktaart en een smoothie. 

Een fijne bar 'Honeybun'

Zijn stuk taart was bijna op voor
zijn koffie er was. Sloeker.

Een zoete aardbei-framboos-yoghurtijs-smoothie!

Daarna speelden we even basketbal. Ik geef toe, Filip is er beter in aan 't worden. Veel beter zelfs! Hij maakt me gewoon af.

De winnaar in beeld.

De emoties van de week

Het zaligste nieuws van de week is de geboorte van Lili. Ze is de prachtige dochter van mijn collega An en haar ventje Evert. Proficiat! 
Niet dat het altijd samen komt, maar toch... De vriendin van mijn peter, Marie-Jeanne, is overleden aan een hartaanval. Een nieuw leven en het einde van een ander leven. Het heeft in beide gevallen voor tranen gezorgd.

Mopje van de week

De ergerlijke vogels op de campus.

Om de vogel bij naam te noemen,
de roodvleugelspreeuw.

Ze speelt de hoofdrol in 2 verhalen. Het eerste verhaal maakte Filip mee. Hij had een belangrijke vergadering op de campus.  Tijdens die vergadering vlogen er 2 van die vogels rond. Dit zorgde voor verwarring en afleiding van de aanwezigen.
Het tweede verhaal maakte ik mee. Samen met Emmie had ik calamares besteld op de campus. We wouden ze al zittend op de trappen opeten. Onderweg naar daar vloog zo’n rotbeest op mijn bakje calamari, pakte eruit en liet er om de grond vallen! Waarschijnlijk erg grappig om te zien! Ik daarentegen was er niet goed van. Emmie begreep niet waarom ik mijn eten op grond gooide.  Haha, ze had die vogel niet eens gezien,  zo snel was dat beest.

Ik maakte een Eugene van Forest Hill blij
met een vlag en een vind-ik-leuk-duim.

Week 6: 11 tot 17 augustus 2014

Maandag is de vaste wasdag geworden. Dat is niet alleen zo voor ons, dat zie je in het overvolle waskot.

Links 3 wastrommels, rechts 3 droogkasten.

Tussen het wassen door, vond ik het erg leuk om een ochtendskype met Veerle+Tuur te hebben. Circus Zonder Handen heeft een nieuw bureau en van daaruit belde Veerle me. Ze had allerlei leuke nieuwtjes en ideetjes mede te delen. Ze is een topbaas en een mega vriendin.

Die avond had ik nog een Skypedate met oud-scoutsvrienden. Ik zat opeens in de living van Kaat en Thomas. Het was er erg gezellig. Zoals steeds kwamen de beste grappenmakers in ons tot leven. Kaat had ook goed nieuws. Ze keek naar de tickets om misschien naar Kaapstad te vliegen in februari! Dat zou erg leuk zijn, geweldig zelfs!

In oktober komen er ook vrienden van Filip naar ons. Annelore en Arne boekten hun tickets en arriveren hier op 24 oktober. Fantastisch! Het eerste bezoek komt er binnenkort aan, de badmintonvrienden Eric en Ilse eindigen hun reis doorheen Zuid-Afrika in Kaapstad. Dat zal rond 27 augustus zijn.

We kijken ook uit naar de komst van onze ouders. William en Rita zijn er begin november en William en Nadine begin december, olé! Al dat bezoek maakt ons erg blij. 

Dinsdag zag Filip dat de bananen overrijp waren. Toen kwam de tip:"Misschien kunnen we er cake van maken?" Uiteindelijk maakte ik 2 cakes, één met banaan en één met chocoladebrokken. We deden een korte wandeling om de lekkere cake in de zon te proeven. Ideaal vieruurtje.

Hier zijn ze!

De picknick stop

Een bergfie.

Die avond zette ik alweer de koksmuts op en maakte heel fier mijn eerste tajine. Ik bloosde toen Filip zei dat hij het heerlijk vond...

Knagen is plezant.

Filip geraakte met de Jammie bus op de badmintontraining. Ze beginnen hem daar te kennen en zijn niveau te erkennen! Hij speelde een paar keer tegen en samen met Lonko. Met haar wonnen ze tegen een stevig mannenduo. Die willen volgende week revanche. 

Mijn avondactiviteit was Skypen met Els. We hadden zoveel te vertellen dat we een recordtijd haalden. Van 21u tot 23u30, dus 2u30!

Woensdag om 14u hadden we een afspraak met Annabel om hun auto over te kopen. We reden samen naar de bank om de betaling te regelen en kwamen er pas buiten om 15u. Dan vlug vlug naar de registratiedienst. Zoals voorspeld zat die bomvol en ze sluiten de deuren om 15u50. Het had dus geen zin om te wachten, ook al omdat Annemieke, de baby van Annabel, moest drinken. We maakten een nieuwe afspraak op donderdagochtend.

Genoeg formulieren om in orde te brengen.

De netball-training leek afgelast, want ik stond daar alleen. Ik heb mezelf dan maar een looptraining opgelegd. Naar het voorbeeld van mijn allerbeste atletiektrainer Frans.  Ik liep 5 toertjes, dan 10 sprints met wandelen ertussen en dan terug 5 toertjes. Dat was lang geleden!

Donderdag moest Filip de auto regelen, want ik had keramiekles. Geen leuke klus, want papierwerk is in Zuid-Afrika geen lachertje. Waar wel? Daarenboven had ik de pasfoto's, die Filip nodig had, uit het zakje gehaald. Stom, want dan moest hij ergens een foto laten maken en terugkeren naar het registratiebureau.

Onze nieuwe vriend, de Renault Clio.

Tijdens de keramiekles beschilderde ik de gebakken vaas en een ongebakken pot. Die gaan dan de oven in en daarna moet ik er glansverf opdoen, om dan nog eens gebakken te worden.

Jullie gaan 8u de oven in op 400°C.

Na de les gingen Kate en ik heerlijk lunchen in Newlands Village bij Melissa’s. We kochten ook nog lekkere zoetigheid bij de Franse bakker Cassis.

Melissa's, een gezellige plek.

Een warme minestrone en
een vers wortel-appel-sinaassapje.

Met deze vanille éclair maakte ik
mijn pasfoto-blunder goed.

Om 16u kwam Juniper me halen voor een wandeling. We pikten Jesse op aan de universiteit, Filip bleef nog werken. De wandeling ging langsheen de berg, ze noemen dit pad ’the jeep track’ met uitzichten over de haven van Kaapstad. Zoals altijd schoon, maar vandaag bewolkt....

Jesse en Juniper profiteren van elk moment, want in
september vliegt ze terug naar Ierland. Zij werkt daar.

De "Wat gaan we vanavond eten?"-discussie.

De zon in mijn gezicht en toch zo'n wolk.

Vrijdag deed ik dezelfde wandeling met Flippie. Hij was er benieuwd naar en ik was de gids van dienst. We zagen een grote zwarte arend vliegen en landen op de top van een boom. Cool, wat een groot beest. We aten ons vieruurtje tussen de bloemenstruiken met zicht op de zee. Ik klom in een echte klimboom en voelde me opnieuw 10 jaar oud!

De zwarte arend is 82-96 cm groot.

Filip kijkt naar een containerschip
dat zich draait in de haven.

A monkey? Nee, 't is Evi!

Een pano van o.a. Mowbray, met de witte blokken waar wij wonen.

We hadden een ontbijtdate met Juniper en Jesse op de zaterdagse markt in de Old Biscuit Mill. Ik at de aanrader van Juniper, een grote rösti met cheddar, een gepocheerd ei, spekjes en hollandaise saus. Stevig! Filip koos voor een broodje met avocado en vlees. Wij waren er voor hen, dus hadden we al een lekker zoete amandelcroissant binnen. Daarna dronken we elk een koffie en gingen we samen naar Woodstock. Een goede vriend van hen heeft daar een nieuwe fietsenwinkel geopend, erg trendy.

Ik wacht geduldig op de dag dat F. me ermee verrast.

Veel fruit op een klein taartje.

Cappuccino kan zoooooo schoon zijn.

Een aanrader!

Woodstock Cycleworks

Een Eddy Merckx-fan in the house.

Nadien reden we met onze glanzende Clio naar Muizenberg. Deze parkeerden we vlakbij het strand. Ik wou zo graag de zee zien. Een zalig groot strand met een wilde zee, een waar surfersparadijs. Op het strand was er een man wormen uit het zand aan 't trekken. Na de playa maakten we een lange wandeling op de berg die de naam Muizenberg Peak kreeg. Haha! Bij het begin van de tocht hoorden we vrouwen zingen, hoe dichter we kwamen, des te luider ze zongen. Toen we het pad in de andere richting kozen, stopten ze opeens met hun lied. Misschien waren ze teleurgesteld? We vonden het een speciale combinatie: links van ons de zee en rechts de hoge flank van de berg. Tijdens onze broodjespauze zagen we veel walvissen zwemmen in de zee! We bereikten in de late namiddag de top van de berg. Daar was de berg erg fleurig en zonnig, helemaal anders dan de door riviertjes en watervallen nat gemaakte flank. Het einde was best spannend, want we zagen geen pad dat ons naar beneden ging brengen. Om 17u vonden we uiteindelijk dat pad.

De wormenzuiger.

Kleurrijke strandhuisjes in Muizenberg.

Jong geleerd is oud gedaan.

Het koor van de Muizenberg.

Een walvis in het vizier.

Langs de flank in de schaduw.

Eén van de vele watervallen.

Op weg naar de top.

Jiehaa! Joepie! Driewerf hoera!

Hier zagen we dan eindelijk de stad liggen.

Als avondmaal maakten we heerlijke
kippenbillen. Ik kon ervan blijven eten.

Zondagochtend waren we vroeg uit de veren. Onze wandelvrienden stonden om 9u klaar aan Cecilia car park. Deze wandeling met de Ramblers bracht ons op de top van de Tafelberg. Het was dus een echte beklimming. Boven zagen we een stuwmeer, Alexandra lake. Op de terugweg speelden we allerlei woordspelletjes, die we in België met de vrienden vaak speelden. Het moeilijke was om de spelregels van ’Raad de bekende persoon’, ’Notenclub’ en ’Dierenslang’ in ’t Engels uit te leggen. Lyn, Emmie en Kylie waren er goed in. Na de tocht gingen we met een deel van de groep op café iets drinken in Newlands.

Lyn met de rode T-shirt is een toffe madam.

Op die berg wandelden we gisteren.

Emmie en Evi aan 't rusten,
met 28°c is het extra vermoeiend.

We waren met 15 Ramblers.

Klimmen en klauteren, de max.

Zotte Mary, ze houdt ook van mopjes maken.

Op de top van de Tafelberg een meer!

De afdaling via de trap was makkelijker.

In Foresters Arms raadden ze Filip
Stella Artois aan: "Very tasteful"

Toen we thuiskwamen, opende ik op ons terras ’Kapsalon Yvette’. Filip begon op een weerwolf te lijken met zijn weelderige haardos, dus zette ik er de schaar in. Dankzij Lore leerde ik knippen via YouTube (zie http://m.youtube.com/watch?v=X7t6ZzNVTDA ).

Kapsalon Yvette in actie.

Het resultaat.

Wat gebeurde er nog deze week?

Zo hangen de mannen van
de taxibusjes uit de deur.

De botanique breidt uit.

We kregen 3 keer post deze week. Merci!

Van Manu en Maarten vanuit Nepal.

Van Melissa en Jan.

Van Aximax, waar ik op woensdag
circusles gaf, uit Sint-Joost-ten-Node.

We zagen 2 fotoreportages van huwelijken in Muizenberg.

Een Indisch huwelijk.
Bruid met bruidsmeisjes.

De fotograaf vroeg ons om een
videoboodschap in te spreken.

Mopje van de week

Emmie stuurde me een mail met een heel goede tekst. Het gaat over een kookwedstrijd in Durban (ZA). Daar woont een grote Indische gemeenschap. Ze zijn de beste currymakers, alleen kan dat wel wat pikant zijn! Lees de beoordelingen van de juryleden. Misschien vind jij het even grappig als Filip?

https://docs.google.com/document/d/1OZyyP_XpmfpIuhYPbggKutBrM1gbpXiimMBNa4vFysk/mobilebasic?pli=1