Week 7: 18 tot 24 augustus 2014

Zondag kreeg Filip een fijne mail van Arne, een Leuvense collega. Hij raadde Filip aan om contact op te nemen met enkele goede wiskundigen van de universiteit in Stellenbosch. Toen hij maandag thuiskwam van het werk, vertelde hij dat er al een soort van afspraak was gemaakt met één iemand van Stellenbosch. Ten eerste werd hij deze week dinsdag uitgenodigd om lezingen te volgen. Ten tweede vroegen ze hem of hij geïnteresseerd was om eens een lezing te komen geven.

Dat maakte dat we dinsdag op uitstap gingen naar Stellenbosch. Het weer was niet zo top, maar het is wel leuk om rond te kuieren in de stad, lekker te lunchen en dan wat in de winkels rond te snuisteren. En dit terwijl Filip aandachtig in een wiskundige lezing zat.

Stellenbosch is een gezellig wijndorp.

Oom Samie se winkel. Sinds 1904 geopend.

Statig hoofdgebouw van de univ. 

De moderne hall van het wiskunde departement.

I <3 Jelly Belly Beans.

Er stak een brief van de universiteit onder onze deur. Woensdag tussen 9u en 11u30 moesten we het appartement uit. Een gespecialiseerd bedrijf kwam met een ongedierteverdelger langs. We zagen nog geen kakkerlakken, maar misschien had een andere flat er last van? Filip kon gaan werken, ik ging op stap met Juniper. Ze toonde me de promenade langs de kust, in het centrum van de stad. Klinkt schoon en leuk, maar in de gietende regen was dat jammer genoeg wat anders. Juniper wou graag ontbijten in haar favoriete plek. We vonden het niet meteen, maar wat bleek? Dat gebouw was afgebroken! We reden dan in onze kletsnatte kledij naar een supergezellig eethuisje. De warmte van de open haard, een lekkere croissant, een stevige toast met ei en een caffé latte maakten alles goed!

Hier stond ooit haar favoriete ontbijtplek.

Uiteindelijk lekker ontbeten bij Village Cafe.

Donderdag startte ik de dag samen met Kate in de auto richting de keramiekles.  Ze komt me al enkele weken oppikken. Lief! We vertelden elkaar over de gebeurtenissen van de voorbije week. Haar tandartsbezoek was eigenlijk het grootste verhaal. We zijn er beide niet zo’n fan van, zo blijkt. In de les werkte ik verder aan de gaatjes in de theelichthouder en versierde de juweeltjes met krassen en verf. 

Juweeltjes in wording.

Theelichthouders-trio.

Kate maakt een monster voor haar zoon.

Toen ik thuiskwam maakte ik een gezond
slaatje met avocado, tomaat en pindanoten.

Daarna keek ik op Pinterest naar enkele leuke haakpatronen. Ik schoot in actie als eerbetoon aan mijn bobonne, dan kan ze nog eens fier op me zijn. Hetgeen ik ga maken is een bloempot. Eigenlijk een gehaakte ’jas’ voor een blik. Ik wist niet hoe ik met stokjes (dat is een haakterm voor steken aan mekaar) een cirkel moest haken, dus leerde ik het via YouTube. http://m.youtube.com/watch?v=T5CXMkD2tH8

De onderkant is nu klaar.

Emmie kwam vrijdag op bezoek en we gingen in het hippe Observatory een koffie drinken, in de namiddag nam ik haar mee naar circusschool Zip Zap. Na zolang wachten op mijn vraag of ik er vrijwilligerswerk mocht doen, had Kate het plan om een promotiecampagne te gaan voeren. We konden er Lotte spreken. Ze vertelde ons dat mijn vorige applicatie verdwenen was. Emmie hielp me om een nieuwe in te vullen en deze keer op de pc.

Koffie bij Cocoa Coffee met Emmie.

Het bureau van circusschool Zip Zap.

Geheugensteuntje. Bij dit gebouw met
Mandela moet ik rechtsaf slaan.

’s Avonds hadden we een gezellige avond met de collega's van Filip.  We aten pizza en gingen nog eens naar een intiem jazzconcert. Deze keer zat de zaal overvol, het was blijkbaar een populaire groep die optrad.

We zaten op de eerste rij!

De crazy drummer

Kesivan and the Lights

Ik had voor zaterdag 2 bezoeken in appartementen geregeld gekregen. We bezochten een te duur en chique appartement in Oranjezicht. Daarna zagen we een schattige mini-cottage in Constantia. De pro’s: het tuintje, de prijs, een zwembad. De contra’s: te klein en misschien net iets te ver?
De windmolen die vlakbij ons appartement staat, was uitzonderlijk open. We kregen een rondleiding en kwamen vanalles te weten. Ooit stonden er 11 windmolens op de Kaap, maar nu is deze de enige windmolen in Afrika. Hij werd in de 18de eeuw gebouwd van hout van aangespoelde schepen.

De zeilen worden er elke avond afgehaald.

In de molen, hij draait op volle toeren.

Om 17u moesten we in het rugbystadium zijn voor W.P. tegen The Lions. Het was weer eens een heuse belevenis. We zaten vlakbij het veld, rond ons allemaal enthousiaste supporters en de thuisploeg W.P. won!

De impressionante inworp.

Na een fout, de scrum.

De zatte, enthousiaste supporter.

Hier hoor je het Afrikaanse taaltje.

Zondag werden we wakker gemaakt door discotheekmuziek. Na een kleine zoektocht bleek het de muziek van de onderburen te zijn. We gingen op stap in de wijk Observatory en hebben op een gezellig stoepterras genoten van een koffie met melktaart en een smoothie. 

Een fijne bar 'Honeybun'

Zijn stuk taart was bijna op voor
zijn koffie er was. Sloeker.

Een zoete aardbei-framboos-yoghurtijs-smoothie!

Daarna speelden we even basketbal. Ik geef toe, Filip is er beter in aan 't worden. Veel beter zelfs! Hij maakt me gewoon af.

De winnaar in beeld.

De emoties van de week

Het zaligste nieuws van de week is de geboorte van Lili. Ze is de prachtige dochter van mijn collega An en haar ventje Evert. Proficiat! 
Niet dat het altijd samen komt, maar toch... De vriendin van mijn peter, Marie-Jeanne, is overleden aan een hartaanval. Een nieuw leven en het einde van een ander leven. Het heeft in beide gevallen voor tranen gezorgd.

Mopje van de week

De ergerlijke vogels op de campus.

Om de vogel bij naam te noemen,
de roodvleugelspreeuw.

Ze speelt de hoofdrol in 2 verhalen. Het eerste verhaal maakte Filip mee. Hij had een belangrijke vergadering op de campus.  Tijdens die vergadering vlogen er 2 van die vogels rond. Dit zorgde voor verwarring en afleiding van de aanwezigen.
Het tweede verhaal maakte ik mee. Samen met Emmie had ik calamares besteld op de campus. We wouden ze al zittend op de trappen opeten. Onderweg naar daar vloog zo’n rotbeest op mijn bakje calamari, pakte eruit en liet er om de grond vallen! Waarschijnlijk erg grappig om te zien! Ik daarentegen was er niet goed van. Emmie begreep niet waarom ik mijn eten op grond gooide.  Haha, ze had die vogel niet eens gezien,  zo snel was dat beest.

Ik maakte een Eugene van Forest Hill blij
met een vlag en een vind-ik-leuk-duim.