Mijn broer Sven en zijn gezin, zalig met pancartes! |
Na een supermooi afscheid in Zaventem, komen we drie vliegtuigen later aan in Kaapstad Airport.
We werden op de luchthaven met vertraging opgehaald door
Robin. Hij stond er voor wij er waren en omdat wij er nog niet waren, is hij
weggegaan. We konden er toch ook niet aan doen dat ons vliegtuig vertraging had?
Onderweg gaf hij ons allerlei raadgevingen, waarschuwingen en duidde allerlei 'No go'-zones aan. Aangekomen in Forest Hill hielp hij ons met onze bagage en
toonde ons het appartement.
Wat een prachtig zicht!
Snel, snel nog de wegaanwijzing richting de winkel vragen en
dan gaan shoppen. We konden kiezen voor Shoprite of Pick n Pay. De laatste
kenden we al, dus werd het PnP.
Elke dag opnieuw, yeah! |
Ons eerste avondmaal werd echte Belgische kost: wortelstoemp
met worst.
We hadden het lekker warm in de keuken, maar ijskoud in de
living. De verwarming, zo'n elektrisch vierkantje aan de muur, kregen we niet
aan. Gelukkig vond Filip een heerlijk dik deken in de kast, zo keken we naar de
eerste aflevering van De Parelvissers.
We sliepen die nacht het klokje rond, heerlijk!
Het hoofd van het wiskunde departement, Hans Peter Kunzi
verwachtte Filip en gaf hem alle uitleg die nodig was. Zo bleek dat hij aan 4de
jaars ging lesgeven, een honours course, die zelf hun vakken mogen kiezen. Het
vak van Filip is een keuzevak en het kan zijn dat er slechts 6 studenten in
zijn les zullen zitten.
Ze zullen hem wel inzetten als vervanger, bij ziekte of
afwezigheid of als verbeteraar van examens of bij oefenzittingen. Hij zal ook
zijn eigen oefenzittingen moeten leiden, want er is niemand die hem daarbij kan
helpen.
Kunzi heeft de looks van een echte professor: wit, iets
langer haar in een bizarre coupe, een wit hemd met 2 truien over en de warmste
was al wat versleten. Er hingen draden uit.
Hij durft de mensen ook niet aan te kijken, kijkt dus wat
onder je ogen of naar de tafel. Een slimmerd die overgevlogen is uit
Zwitserland.
Hij begreep wel dat ik iets wil doen, mijn dagen gevuld wil
krijgen, dat is blijkbaar een veelvoorkomend fenomeen. Een buitenlandse prof
die zijn vrouw meeneemt, de verveling mag niet toeslaan!
Alle dagen van deze week hadden we 'meetings'. Telkens met
andere personen voor allerlei dingen te regelen. Wat kregen we geregeld?
–
de internetaansluiting
–
een badge waarmee we o.a. het appartementencomplex
mee binnen kunnen
–
een tweede paar sleutels
–
de ziekteverzekering voor ons beide
–
het pensioen van Filip, hihi
–
een bankrekening en voorlopige kaart
–
de sleutel van het bureau van Filip
–
een heractivering van onze badge, want na 3
dagen werkte ze nog niet
–
een bewijs dat ik samenwoon met Filip in
Zuid-Afrika, om een bankkaart voor mij te regelen
Gedurende deze week vond de Internationale Wiskunde Olympiade
plaats in de UCT, de univ. Wat is dat? In allerlei landen mogen leerlingen van het
5de en 6de jaar van het humaniora deelnemen aan de Wiskunde Olympiade. De beste
mogen dan deelnemen aan de Internationale Wiskunde Olympiade, voor België de 3
beste van Vlaanderen en de 3 beste van Wallonië. Dit jaar dus in Kaapstad! Het
toeval wil dat een collega van Filip, Arne, dit wiskunde evenement mee
organiseert.
Arne en Filip starten de beklimming. |
We maakten samen met Arne een wandeling naar Rhodes memorial.
Een lelijk monument op de flank van de Tafelberg, ter ere van Mister Rhodes,
een rijke man die in Zuid-Afrika veel ertsen ontgon, maar ook veel geld aan de
armen heeft gegeven. Daarom zijn ze hem nog steeds dankbaar.
Zaterdag trokken we met een taxibusje richting Kaapstad city.
Die taxibusjes rijden al toeterend rond om passagiers te lokken. Er hangt ook
een vent, het hulpje, uit het raam om iedereen toe te roepen. Hij is ook
diegene die het geld ontvangt, 6 Rand (= 40 eurocent). We zaten op de laatste bank en blijkbaar
op de boxen. Amaai, onze oren! Dikke ambiance, het hulpje had losse heupen en
danste erop los terwijl de bassen in onze billen en borstkas bonkten.
Het grote gebouw van de circusschool Zip Zap |
Die dag liepen we nog wat rond in de city, een schoon park en
genoten van het zicht op de Tafelberg, want dat is hier ZALIG. Het is de echte
kant! Vanuit ons appartement zien we de achterkant, hier zagen we echt de
tafel. Dat had ik vandaag pas door…
Die avond gingen we naar een Rugbymatch kijken. De collega’s
van Filip zorgden voor deze verrassing. Het was een heus spektakel, The
Stormers tegen The Sharks. Dat zijn 2 ploegen vol met 'bonken van kerels', zoals Filip het zegt. Jammer genoeg verloor de thuisploeg (Stormers) met
10-34. Er valt wat te beleven tijdens een rugbymatch: mensenheuvels, reuzehoge
sprongen, tegen mekaar bonken, coup de tête, bebloede gezichten, … en dat allemaal
om de bal te vangen. Het publiek, alle supporters, in de ban en super
vriendelijk, want de supporters zitten gemengd bij elkaar. Dat is normaal, maar
ik keek ervan op. Ze lachen eens als de andere mist, puffen bij een tegenpunt,
maar er komt geen gevecht tussen de clans van.
Filip en Evi super fier met de vlag en ook erg dankbaar, merci KUL-collega's. |
Dit is het moment waarop The Stormers het veld betreden.
Dit is de ingooi. Let op de manier waarop ze 'de vanger' de lucht ingooien!!
Zondag gingen we normaal de berg, Devils Peak beklimmen met
Arne. Omdat het die nacht geregend had, hing er een dikke mist boven en rond
de bergen. Dan is het zinloos om te gaan wandelen. Het werd een lui dagje thuis, met
als bezigheden: foto’s, kaarten en tekeningen ophangen in het appartement, een waske doen en die creatief ophangen, lekker koken, luieren in de zetel en dit dagboek starten.
Wow, wat een gevulde eerste week!!!
BeantwoordenVerwijderen