Week 1: 7 tot 13 juli 2014

Mijn broer Sven en zijn gezin, zalig met pancartes!

Na een supermooi afscheid in Zaventem, komen we drie vliegtuigen later aan in Kaapstad Airport.

We werden op de luchthaven met vertraging opgehaald door Robin. Hij stond er voor wij er waren en omdat wij er nog niet waren, is hij weggegaan. We konden er toch ook niet aan doen dat ons vliegtuig vertraging had? Onderweg gaf hij ons allerlei raadgevingen, waarschuwingen en duidde allerlei 'No go'-zones aan. Aangekomen in Forest Hill hielp hij ons met onze bagage en toonde ons het appartement.

Wat een prachtig zicht!

Elke dag opnieuw, yeah!

Snel, snel nog de wegaanwijzing richting de winkel vragen en dan gaan shoppen. We konden kiezen voor Shoprite of Pick n Pay. De laatste kenden we al, dus werd het PnP.

Ons eerste avondmaal werd echte Belgische kost: wortelstoemp met worst.

We hadden het lekker warm in de keuken, maar ijskoud in de living. De verwarming, zo'n elektrisch vierkantje aan de muur, kregen we niet aan. Gelukkig vond Filip een heerlijk dik deken in de kast, zo keken we naar de eerste aflevering van De Parelvissers.

We sliepen die nacht het klokje rond, heerlijk!

Het hoofd van het wiskunde departement, Hans Peter Kunzi verwachtte Filip en gaf hem alle uitleg die nodig was. Zo bleek dat hij aan 4de jaars ging lesgeven, een honours course, die zelf hun vakken mogen kiezen. Het vak van Filip is een keuzevak en het kan zijn dat er slechts 6 studenten in zijn les zullen zitten.

Ze zullen hem wel inzetten als vervanger, bij ziekte of afwezigheid of als verbeteraar van examens of bij oefenzittingen. Hij zal ook zijn eigen oefenzittingen moeten leiden, want er is niemand die hem daarbij kan helpen.

Kunzi heeft de looks van een echte professor: wit, iets langer haar in een bizarre coupe, een wit hemd met 2 truien over en de warmste was al wat versleten. Er hingen draden uit.

Hij durft de mensen ook niet aan te kijken, kijkt dus wat onder je ogen of naar de tafel. Een slimmerd die overgevlogen is uit Zwitserland.

Hij begreep wel dat ik iets wil doen, mijn dagen gevuld wil krijgen, dat is blijkbaar een veelvoorkomend fenomeen. Een buitenlandse prof die zijn vrouw meeneemt, de verveling mag niet toeslaan!

Alle dagen van deze week hadden we 'meetings'. Telkens met andere personen voor allerlei dingen te regelen. Wat kregen we geregeld?

–         de internetaansluiting

–         een badge waarmee we o.a. het appartementencomplex mee binnen kunnen

–         een tweede paar sleutels

–         de ziekteverzekering voor ons beide

–         het pensioen van Filip, hihi

–         een bankrekening en voorlopige kaart

–         de sleutel van het bureau van Filip

–         een heractivering van onze badge, want na 3 dagen werkte ze nog niet

–         een bewijs dat ik samenwoon met Filip in Zuid-Afrika, om een bankkaart voor mij te regelen

Gedurende deze week vond de Internationale Wiskunde Olympiade plaats in de UCT, de univ. Wat is dat? In allerlei landen mogen leerlingen van het 5de en 6de jaar van het humaniora deelnemen aan de Wiskunde Olympiade. De beste mogen dan deelnemen aan de Internationale Wiskunde Olympiade, voor België de 3 beste van Vlaanderen en de 3 beste van Wallonië. Dit jaar dus in Kaapstad! Het toeval wil dat een collega van Filip, Arne, dit wiskunde evenement mee organiseert.

Arne en Filip starten de beklimming.

We maakten samen met Arne een wandeling naar Rhodes memorial. Een lelijk monument op de flank van de Tafelberg, ter ere van Mister Rhodes, een rijke man die in Zuid-Afrika veel ertsen ontgon, maar ook veel geld aan de armen heeft gegeven. Daarom zijn ze hem nog steeds dankbaar.

Zaterdag trokken we met een taxibusje richting Kaapstad city. Die taxibusjes rijden al toeterend rond om passagiers te lokken. Er hangt ook een vent, het hulpje, uit het raam om iedereen toe te roepen. Hij is ook diegene die het geld ontvangt, 6 Rand (= 40 eurocent). We zaten op de laatste bank en blijkbaar op de boxen. Amaai, onze oren! Dikke ambiance, het hulpje had losse heupen en danste erop los terwijl de bassen in onze billen en borstkas bonkten.

Het grote gebouw van de circusschool Zip Zap

Het doel was de circusschool Zip Zap een bezoekje brengen. Een gigantische tent/gebouw met veel materiaal en vriendelijke mensen stapten we binnen. De beginnersles was net afgelopen en ze raadden me aan om maandag rond de middag terug te komen.

Die dag liepen we nog wat rond in de city, een schoon park en genoten van het zicht op de Tafelberg, want dat is hier ZALIG. Het is de echte kant! Vanuit ons appartement zien we de achterkant, hier zagen we echt de tafel. Dat had ik vandaag pas door…

Die avond gingen we naar een Rugbymatch kijken. De collega’s van Filip zorgden voor deze verrassing. Het was een heus spektakel, The Stormers tegen The Sharks. Dat zijn 2 ploegen vol met 'bonken van kerels', zoals Filip het zegt. Jammer genoeg verloor de thuisploeg (Stormers) met 10-34. Er valt wat te beleven tijdens een rugbymatch: mensenheuvels, reuzehoge sprongen, tegen mekaar bonken, coup de tête, bebloede gezichten, … en dat allemaal om de bal te vangen. Het publiek, alle supporters, in de ban en super vriendelijk, want de supporters zitten gemengd bij elkaar. Dat is normaal, maar ik keek ervan op. Ze lachen eens als de andere mist, puffen bij een tegenpunt, maar er komt geen gevecht tussen de clans van.

Filip en Evi super fier met de vlag en ook 
erg dankbaar, merci KUL-collega's.

Dit is het moment waarop The Stormers het veld betreden.

Dit is de ingooi. Let op de manier waarop ze 'de vanger' de lucht ingooien!!

Zondag gingen we normaal de berg, Devils Peak beklimmen met Arne. Omdat het die nacht geregend had, hing er een dikke mist boven en rond de bergen. Dan is het zinloos om te gaan wandelen. Het werd een lui dagje thuis, met als bezigheden: foto’s, kaarten en tekeningen ophangen in het appartement, een waske doen en die creatief ophangen, lekker koken, luieren in de zetel en dit dagboek starten.